A CADDU SETZIDU

Su vrittu caentada,
su coru e su poveru,
sustantzia sàna,
pro donzi ìstajone,
s’ischina incujada,
est s’ìssua rilijone.
Er cràru colore,
chi inzurpada,
spantada,
ma vàlore mannu
pro chini ìscultada.
Mortu er su prantu,
ma er zòvana sa résistentzia,
daenante curre su cantu,
ma bi cherede passèntzia.
Faghimmos festa
a caddu setzidu,
còmo mandiga pasta,
qustu sìat su justu sentidu,
mi nàrat Babbu mèu
baddas cràsa
su ballu dè su “passu tòrrau”.
Tottus’atteras
ìsventiadas ìntenzìonese
unt’aria frighìda,
sà vida est impinnata
dae s’ìscurigòre
ìsiste sa bonessida.

Sergio Mereu